Τράπεζα Θεσσαλονίκη-Στοά Μαλακοπή, Ελισάβετ Ζουμπουρίδου

Ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά κτίρια  της οικονομικής αλλά και εμπορικής ανάπτυξης των αρχών του 20ού αιώνα είναι το παλιό κτίριο της Τράπεζας Θεσσαλονίκης, γνωστό σήμερα ως Στοά Μαλακοπή, κάτω από την οδό Βαλαωρίτου. Το συγκεκριμένο κτίριο κτίστηκε σε σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Βιταλιάνο Ποζέλι το 1906 στον κήπο του παλιού αρχοντικού της εβραϊκής πανίσχυρης οικογένειας Αλλατίνι, που βρισκόταν στο κέντρο του άλλοτε Φραγκομαχαλά, προκειμένου να στεγάσει την τράπεζα. Στην περιοχή αυτή κατοικούσαν εκείνη την εποχή κυρίως οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης ενώ στα γύρω στενά λειτουργούσαν μεγάλες τράπεζες και χρηματιστηριακά γραφεία, τα οποία βρίσκονταν σε ακμή χάρη στη μεγάλη κίνηση των Βαλκανίων και την εβραϊκή παροικία. Όσον αφορά την αρχιτεκτονική του κτιρίου, εντύπωση προκαλεί  η πρόσοψή του με το επιβλητικό αέτωμα της επίστεψης. Παρόλο που η πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης το 1917 κατέστρεψε ολοσχερώς την περιοχή, το κτίριο της τράπεζας παρέμεινε άθικτο και στη συνέχεια ανακαινίστηκε το 1926 από το μηχανικό Μαξ Ρούμπενς. Η χρονολογία της ανακαίνισης αναγράφεται έως και σήμερα στη σιδερένια πόρτα του κτιρίου στην οδό Συγγρού. Κατόπιν επίταξης από τους Ναζί το 1940, η τράπεζα κλείνει οριστικά όμως ακόμα και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το ίδιο κτίριο ως στοά παρέμεινε οικονομικό κύτταρο του κέντρου περιλαμβάνοντας πλέον εμπορικά καταστήματα λευκών ειδών και βιοτεχνίες έτοιμων ενδυμάτων. Τέλος το πιο εντυπωσιακό στοιχείο, κατά τη γνώμη μου, σχετικά με το εν λόγω κτίριο, το οποίο μάλιστα αποτέλεσε και την αφορμή για την αναφορά μου σ’ αυτό είναι το γεγονός πως το 1978 οι δείκτες του ρολογιού που κοσμεί το αέτωμα της στοάς Μαλακοπή σταμάτησαν, δείχνοντας μέχρι και σήμερα 11:07 μ.μ., την ακριβή ώρα του μεγάλου σεισμού που έπληξε τη Θεσσαλονίκη.