Πεντάτευχος, Μαρία Βαρδαλά

Τόσο ο ελληνικός όρος Πεντάτευχος όσο και ο εβραϊκός όρος Τορά, που σημαίνει Νόμος, αναφέρονται στα πέντε πρώτα βιβλία της Εβραϊκής Βίβλου ή αλλιώς Τανάκ και της χριστιανικής Παλαιάς Διαθήκης που περιέχεται στην Αγία Γραφή. Για πρακτικούς λόγους το έργο χωρίστηκε, πιθανότατα κατά τον 4^ο αιώνα π.Χ., σε πέντε σχεδόν ισομεγέθη βιβλία και έτσι προέκυψε η «Πεντάτευχος». Από την αρχαιότητα ήταν αποδεκτό ότι ο συγγραφέας των πέντε βιβλίων υπήρξε ο Μωυσής, αν και ειδικά η Γένεση φαίνεται να αποτελεί σε μεγάλο βαθμό συρραφή του υλικού που είχε ο Μωυσής στη διάθεσή του από τους προγόνους του. 

Τα αυτόγραφα κείμενα του Μωυσή, που ανάγονται στον καιρό της εξόδου των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο, φαίνεται να διατηρήθηκαν τουλάχιστον μέχρι την εποχή του βασιλιά Ιωσία στις αρχές του 7^ου αιώνα π.Χ.. Στον εβραϊκό Βιβλικό κανόνα τα ονόματα αυτών των πέντε βιβλίων είναι:

·       «Στην αρχή», εβρ. Μπερεσίθ

·      «Και αυτά τα ονόματα», εβρ. Σεμώθ

·      «Και εκάλεσε», εβρ. Βαγικρά

·      «Και είπε», εβρ. Μπεμιδμπάρ

·      «Αυτοί οι λόγοι», εβρ. Ντεβαρίμ

Στην Πεντάτευχο εκτίθεται η ιστορία της θείας αποκαλύψεως από τη γένεση του κόσμου μέχρι τον θάνατο του Μωυσή. Καταγράφεται σ' αυτά, η καταγωγή των διαφόρων λαών της ανθρωπότητας και ειδικότερα του «περιουσίου λαού» του Θεού, του οποίου εξιστορούνται κατά σειρά τα εξής γεγονότα:

·        Η δουλεία στην Αίγυπτο.

·        Η άφιξη στην κοιλάδα του Ιορδάνη.

·        Η προετοιμασία εισόδου στη γη της επαγγελίας.

Ενδιάμεσα, οι διηγήσεις αυτές αναφέρονται στις νομικές διατάξεις που ρυθμίζουν τον θρησκευτικό και κοινωνικό βίο των Ισραηλιτών και από εκεί προέρχεται η ονομασία Νόμος (εβρ. Τορά) που χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα από τους Ιουδαίους.

Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki